آنتی ژن کیت تست سریع

تست آنتی ژن کیت تست سریع یک روش تشخیصی است که وجود آنتی ژن های خاص مرتبط با پاتوژن ها مانند ویروس ها، باکتری ها یا سایر میکروارگانیسم ها را در نمونه بیمار تشخیص می دهد. اصل اساسی این آزمایش بر اساس توانایی سیستم ایمنی برای تولید آنتی بادی در پاسخ به آنتی ژن های خارجی است. آنتی ژن ها موادی هستند که می توانند پاسخ ایمنی ایجاد کنند. هنگامی که یک پاتوژن وارد بدن می شود، آنتی ژن های خود را روی سطح خود نشان می دهد. سیستم ایمنی این آنتی ژن ها را به عنوان خارجی می شناسد و آنتی بادی هایی علیه آنها تولید می کند. آنتی بادی ها پروتئین های Y شکل هستند که به طور خاص به آنتی ژن ها متصل می شوند و آنها را برای تخریب توسط سایر سلول های ایمنی خنثی می کنند یا علامت گذاری می کنند. در آزمایش‌های سریع آنتی‌ژن، آنتی‌بادی‌ها از نظر شیمیایی به یک مولکول برچسب یا گزارشگر، مانند طلای کلوئیدی، دانه‌های لاتکس یا آنزیم‌ها مرتبط می‌شوند. این برچسب ها به این دلیل انتخاب می شوند که دارای ویژگی هایی هستند که امکان تجسم یا اندازه گیری آسان را فراهم می کند. هنگامی که آنتی بادی های نشاندار شده با آنتی ژن مطابق خود مواجه می شوند، به آن متصل می شوند و یک کمپلکس آنتی ژن-آنتی بادی تشکیل می دهند. بسیاری از آزمایش‌های سریع آنتی‌ژن از فناوری سنجش جریان جانبی (LFA) استفاده می‌کنند که شبیه به تست بارداری خانگی است. LFA از یک غشای نیتروسلولزی با نواحی خاصی که از قبل با آنتی بادی هایی پوشانده شده اند که مجموعه آنتی ژن-آنتی بادی را می گیرند، تشکیل شده است. همانطور که نمونه بیمار، مخلوط با آنتی بادی های نشاندار شده، در امتداد غشاء جریان می یابد، کمپلکس های آنتی ژن-آنتی بادی در ناحیه جذب به دام می افتند و در نتیجه یک خط قابل مشاهده ایجاد می شود. یک خط کنترل نیز وجود دارد تا اطمینان حاصل شود که تست به درستی انجام شده است. برای آزمایش‌هایی که از طلای کلوئیدی یا دانه‌های لاتکس استفاده می‌کنند، برچسب‌گذاری باعث تغییر رنگ در هنگام تشکیل کمپلکس آنتی‌ژن-آنتی‌بادی می‌شود. ظاهر یک خط رنگی نشان دهنده یک نتیجه مثبت است، زیرا آنتی ژن موجود است و به آنتی بادی های نشاندار شده متصل شده است. در آزمایش‌های مرتبط با آنزیم، آنزیم تغییر رنگ را در محلول سوبسترای اضافه شده پس از ایجاد نوار آزمایش کاتالیز می‌کند، که به طور مشابه نشان‌دهنده یک واکنش مثبت است. حساسیت آزمایش آنتی‌ژن سریع به توانایی آن در شناسایی صحیح افراد مبتلا به عفونت اشاره دارد. ویژگی به توانایی آن در شناسایی صحیح افراد بدون عفونت اشاره دارد. تست‌های آنتی ژن سریع معمولاً نسبت به آزمایش‌های مولکولی مانند PCR حساسیت کمتری دارند، اما مزیت نتایج سریع‌تر و سهولت استفاده را دارند. آنها به ویژه برای غربالگری جمعیت های بزرگ یا برای آزمایش های نقطه ای که نیاز به نتایج فوری است مفید هستند.

کیت‌های آزمایش سریع که آنتی‌ژن‌های پاتوژن‌ها مانند ویروس‌ها یا باکتری‌ها را شناسایی می‌کنند، برای شناسایی وجود عفونت با شناسایی پروتئین‌ها یا پلی‌ساکاریدهای خاص مرتبط با پاتوژن طراحی شده‌اند. این آزمایش‌ها به دلیل سرعت و راحتی، به‌ویژه در زمینه بیماری‌های عفونی مانند کووید-19 که تشخیص زودهنگام می‌تواند برای کنترل شیوع بسیار مهم باشد، به‌طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند. وقتی صحبت از عفونت‌های بدون علامت می‌شود، توانایی کیت‌های آزمایش سریع برای شناسایی آنتی‌ژن‌ها تا حد زیادی به ویژگی‌های آزمایش، زمان انجام آزمایش نسبت به عفونت و ماهیت خود فاز بدون علامت بستگی دارد. افراد بدون علامت آلوده می شوند اما هیچ علامتی از بیماری را نشان نمی دهند. با این حال، آنها هنوز هم می توانند پاتوژن را دفع کنند و به طور بالقوه آن را به دیگران منتقل کنند. دوره ای که طی آن فرد بدون علامت است بسته به عامل بیماری زا می تواند متفاوت باشد و این دوره اغلب به عنوان مرحله نهفتگی یا پیش علامتی شناخته می شود. تست‌های آنتی ژن سریع عموماً نسبت به تست‌های مولکولی مانند PCR (واکنش زنجیره‌ای پلیمراز)، که ماده ژنتیکی پاتوژن را تشخیص می‌دهند، حساسیت کمتری دارند. به دلیل این حساسیت کمتر، احتمال منفی کاذب بالاتری وجود دارد، به این معنی که آزمایش ممکن است در تشخیص آنتی ژن ها حتی زمانی که پاتوژن وجود دارد، شکست بخورد. این امر به ویژه در مراحل اولیه عفونت زمانی که سطوح آنتی ژن ممکن است بسیار پایین باشد که توسط آزمایش تشخیص داده نمی شود، صادق است. این امر باعث می‌شود آزمایش‌های سریع برای غربالگری جمعیت‌های بزرگ ارزشمند باشد، حتی اگر آنها حساسیت کمتری برای تشخیص عفونت‌های اولیه یا سطح پایین داشته باشند.