تحلیلگر پروتئین اختصاصی خودکار عمدتاً برای تشخیص اقلام پروتئینی انتظار CRP بیش از حد حساس به خون کامل، پروکالسیتونین (PCT)، سیستاتین C (Cys-C) و D-dimer استفاده می شود که در این میان تشخیص پروتئین پلاسما اهمیت بالینی بسیار مهمی دارد. در تشخیص برخی بیماری های مزمن، تشخیص پروتئین پلاسما هنوز اولین شاخص تشخیصی است، مانند بیماری مزمن کلیه، دیابت، بیماری های روماتیمیک و غیره.
در روزهای اولیه تجزیه و تحلیل خودکار پروتئین خاص، روش های تشخیص سنتی شامل کیفی و نیمه کمی است. از جمله روش آگلوتیناسیون لاتکس کیفی است. شانس های زیادی برای مثبت کاذب وجود دارد و بسیاری از بیمارستان ها آن را از بین برده اند. برخی بیمارستان ها از ابزارهای بیوشیمیایی برای اندازه گیری شاخص های پروتئینی استفاده می کنند، اما به دلیل محدودیت روش شناسی آن، ابزارهای بیوشیمیایی تنها می توانند پروتئین هایی با وزن مولکولی بزرگ مانند ایمونوگلوبولین و آلبومین را تشخیص دهند. آنچه ما نیاز به دانستن بالینی محتوای پروتئین است که وزن مولکولی آن دقیق به ng / میلی لیتر یا pg / میلی لیتر است. ابزار پروتئین خاص حرفه ای اتخاذ turbidimetry پراکنده ایمنی.